Μια σκληρή γραμμή είναι η μεθόριος, πολύ μεγαλύτερης έντασης από αυτή των επικρατειών που διαχωρίζει. Στους πολιτικούς χάρτες, ενώ κάθε επικράτεια έχει το δικό της ελαφρύ χρώμα, η διαχωρίζουσα γραμμή της μεθορίου είναι παντού μαύρη. Μια γραμμή που αξίζει την προσοχή μας.
Η μεθόριος όμως εκτός από διαχωριστική γραμμή μπορεί να λειτουργήσει και ως γραμμή φυγής, με την παραμεθόριο γη να μην υφίσταται ως το τέρμα αλλά ως αφετηρία για το πιο πέρα. Η έννοια της μεθορίου δεν συνδέεται μόνο με τις επικράτειες των χωρών, αλλά μπορεί να αφορά γενικά τις σχέσεις των ανθρώπων, ακόμα και οριοθετήσεις των ψυχικών πεδίων στο εσωτερικό κάθε ανθρώπου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως μεθόριος αναφέρεται από τον Πλάτωνα και ο ύπνος: «Δοκεί είναι του ζην και του μη ζην». Με τη Μεθόριο επικεντρωνόμαστε στα όρια, τόσο από την πλευρά του πλαισίου που με την ύπαρξή του ευνοεί ή αποθαρρύνει τη δημιουργική ζωή όσο και από την πλευρά της υπέρβασής του.
