Φυγόκεντρες αφηγήσεις

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας παρακολουθεί την πορεία της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας στο αρχαίο δράμα από τη δεκαετία του 1930, οπότε και δόθηκε η πρώτη παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου, μέχρι και το καλοκαίρι του 2023.
Με ποιον τρόπο ηθοποιοί και σκηνοθέτες προσδιορίζουν και προσδιορίζονται σε σχέση με το αρχαίο δράμα και τις σύγχρονες παρουσιάσεις του; Ποια είναι η λειτουργία τους; Ποιες παράμετροι καθορίζουν τη συνεργασία μεταξύ τους; Υπάρχει μια υποκριτική ή σκηνοθετική σχολή, ένας συγκεκριμένος τρόπος για την παρουσίαση του αρχαίου δράματος; Ποια είναι η θέση σημαντικών θεσμών, κρατικών ή ιδιωτικών οργανισμών και διαφορετικών θιάσων στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που τίθενται στις σελίδες αυτού του βιβλίου στην προσπάθεια να συζητηθούν κάποιες απαντήσεις, ενώ ανιχνεύεται η δημιουργική υποκριτική διαδικασία που ακολουθεί ο ηθοποιός, η δυναμική της σκηνοθετικής σύλληψης και η συνεργασία ηθοποιών και σκηνοθετών.
Αξιοποιώντας ζωντανές μαρτυρίες και αρχειακό υλικό, συντελεστές και παραστάσεις εξετάζονται σε σχέση με τις εξελίξεις στο διεθνές θεατρικό πεδίο, ώστε να αποκαλυφθούν οι αμφίδρομες επιρροές που καθορίζουν το σύγχρονο ελληνικό θέατρο.
Εργαλείο ανάλυσης αποτελεί η θεωρία του πεδίου του Pierre Bourdieu, μέσω της οποίας αποτυπώνεται η διηνεκής μάχη που διεξάγεται στην κάθε καλλιτεχνική κατάθεση, μεταξύ των καλλιτεχνών που «διαβάζουν» ένα αρχαίο κείμενο και το «σηκώνουν» από το χαρτί.