Η Αλεχάντρα Πισαρνίκ (1936-1972), η κορυφαία ίσως Αργεντινή ποιήτρια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες από γονείς εβραϊκής καταγωγής, μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή, La tierra más ajena, το 1955. Η ποίησή της, εσωστρεφής και συνάμα αποκαλυπτική, έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο πρωτότυπες μορφές έκφρασης στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία. Η Πισαρνίκ διέμεινε για μια τετραετία (1960-1964) στο Παρίσι, δημοσιεύοντας ποιήματα, κριτικές και μεταφράσεις της σε έργα των Αντονέν Αρτό, Μαργκερίτ Ντιράς, Ανρί Μισό και άλλων γαλλόφωνων συγγραφέων, και διατηρώντας φιλικές σχέσεις με προσωπικότητες των λατινοαμερικανικών γραμμάτων όπως ο Οκτάβιο Πας και ο Χούλιο Κορτάσαρ. Κατόπιν επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες όπου εξέδωσε τις πιο γνωστές ποιητικές της συλλογές, Los trabajos y las nocheΙ(1965), Extraccin de la piedra de locura (1968) και El infierno musical (1971). Αυτοκτόνησε με βαρβιτουρικά χάπια στις 25 Σεπτεμβρίου του 1972, σε μια έξοδό της από την ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν.