Lorenzo Marsili
"Ο Μαρσίλι γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας. Στα 21 του, αφού φοίτησε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ίδρυσε την Postanalytic Group σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην ηγεμονία της αναλυτικής φιλοσοφίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αμέσως μετά ίδρυσε την τριμηνιαία πολιτιστική επιθεώρηση Naked Punch μαζί με συντελεστές όπως οι Noam Chomsky, Gayatry Spivak και Jacques Ranciere. Αφού πέρασε χρόνο στην Κίνα και απέκτησε δεύτερο πτυχίο από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, ξεκίνησε το Transnational Dialogues, ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μεταξύ Κινέζων και Ευρωπαίων καλλιτεχνών και ακτιβιστών. Το 2007, στην 50ή επέτειο των Συνθηκών της Ρώμης, ίδρυσε το πανευρωπαϊκό δίκτυο European Alternatives, εξελίσσοντάς το σε διεθνή ΜΚΟ με γραφεία στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και τη Ρώμη. Ίδρυσε το Transeuropa Festival και ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής των τεσσάρων πρώτων εκδόσεων. Το 2013 ξεκίνησε την European Media Initiative, συγκεντρώνοντας 200.000 υπογραφές για να απαιτήσει μια οδηγία της ΕΕ για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης. Το 2016 έγινε ένας από τους εμπνευστές του πανευρωπαϊκού κινήματος DiEM25, μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Γράφει για διάφορες ευρωπαϊκές εφημερίδες, συμπεριλαμβανομένων των The Guardian, El Diario, El País, Al Jazeera, Neues Deutschland, Il manifesto, Il Fatto Quotidiano, Huffington Post, OpenDemocracy. Ο Marsili εμφανίζεται ως καλεσμένος στην ιταλική εθνική τηλεόραση (Rai3 και La7), στο Al Jazeera και είναι παρουσιαστής του TalkReal, ενός νομαδικού talk show σε όλη την Ευρώπη."
Βιβλία του/της συγγραφέα
Ο Ντοστογιέβσκη στο Μανχάταν
Συναισθηματική τοπογραφία
Για τον Μαρξ και το μαρξισμό
Ο «αριστερισμός» παιδική αρρώστια του κομμουνισμού
Διαδρομή αυτογνωσίας (Δεύτερο Μέρος)
Ντουρρούτι
Παρατηρήσεις στο βιβλίο του Ν. Ι. Μπουχάριν
Η ανάκτηση του μέλλοντος
Από τον Απρίλη στον Οκτώβρη
Κράτος και επανάσταση
Καπιταλισμός, σοσιαλισμός, οικολογία
Η οικολογική αναδιάρθρωση της κοινωνίας απαιτεί την υποταγή της οικονομικής λογικής σε μια οικο-κοινωνική λογική. Η υποταγή αυτή είναι ασυμβίβαστη με το καπιταλιστικό παράδειγμα της μεγιστοποίησης του κέρδους και της αποδοτικότητας (. . .) Με τη λέξη «σοσιαλισμός» δεν πρέπει να εννοούμε μόνο την υποταγή της οικονομίας στις ανάγκες και τις αξίες της κοινωνίας, αλλά επίσης τη δημιουργία, μέσα από την ελαστικότητα και τις διαρκείς μειώσεις του χρόνου εργασίας, μιας όλο και μεγαλύτερης σφαίρας κοινοτικών μορφών ζωής, εθελοντικής και αυτοοργανωμένης συνεργασίας, αυτόνομα καθοριζόμενων δραστηριοτήτων που να επεκτείνονται διαρκώς. (. . .)