Αποκάλυψη, ουτοπία και ιστορία

Ζούμε σε μια εποχή που κατέρρευσαν τρεις ουτοπίες. Λίγο πριν από τα μέσα του 20ού αιώνα, κατέρρευσε η ουτοπία της φυλετικής καθαρότητας, αλλά και της οικουμενικής κυριαρχίας του λευκού ανθρώπου. Προτού περατωθεί ο αιώνας, κατέρρευσε η ουτοπία της κοινοκτημοσύνης. Τώρα, με την τρέχουσα κρίση, ζούμε την κατάρρευση της κοινωνίας της ευημερίας και του καταναλωτισμού, μιας κοινωνίας στην οποία θα έσβηναν οι συγκρούσεις όπου θα παρέδιδε ευτυχισμένα το πνεύμα η Ιστορία. Αν όλα αυτά τα είχε κανείς προφητέψει ότι θα συμβούν συμπυκνωμένα, στα όρια μιας ζωής, τότε το βιβλίο του θα διαβαζόταν με το ίδιο δέος που επί αιώνες διαβάστηκε η “Αποκάλυψη” του Ιωάννου. Η εποχή που ζούμε δεν υστερεί σε τίποτε από όσα οραματίστηκαν προηγούμενες εποχές για το μέλλον. Πώς όμως όλα αυτά διαμόρφωσαν τη συνείδηση των ανθρώπων; Πώς μπορούν να σκεφτούν πλέον το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Πώς να σκεφτούν μαζί ουτοπίες που έδυσαν και καινούργιες που ανατέλλουν, ουτοπίες που έγιναν δυστοπίες και πραγματικότητες μετα-ουτοπικές; Αντικείμενο αυτού του βιβλίου είναι το ερώτημα: Πώς, μέσα από τις αναμονές, τις εκπληρώσεις και τις διαψεύσεις, μεταμορφώθηκε η ιστορική συνείδηση;