Αυτοεθνογραφία

Η αυτοεθνογραφία αποτελεί μια εθνογραφική συγγραφική πρακτική, με την οποία ο/η ερευνητής/τρια εισάγει την προσωπική εμπειρία στην έρευνά του, για να την εμπλουτίσει και να προωθήσει την κατανόησή της πέρα από τα εξέταση υποκείμενα ή φαινόμενα. Κατ’ ουσίαν, δεν πρόκειται για μια απλή αυτοβιογραφική παράθεση επεισοδίων από τη ζωή του/της ερευνητή/τριας, όσο για μια αλληλοδιαπλοκή της εθνογραφικής έρευνας με την εξειδικευμένη εμπειρία του/της και την ύφανσή τους σε έναν ενιαίο ιστό. Ο τελευταίος δημιουργεί εναλλακτικούς τρόπους ερμηνείας, επιτυγχάνοντας τη βαθύτερη σύνδεση με το υπό εξέταση πεδίο και συνδέοντας εν τέλει το προσωπικό με το πολιτικό. Ως ποιοτική μέθοδος, η αυτοεθνογραφία λειτουργεί θεραπευτικά για τον/την ερευνητή/τρια και διαμεσολαβητικά, καθώς απομακρύνεται από την έννοια της αυθεντίας και τη θέτει υπό μια διαρκή αίρεση στη διαδικασία συνομιλίας με το ερευνητικό υποκείμενο/αντικείμενο. Το παρόν βιβλίο επιδιώκει να παρουσιάσει έναν αυτοεθνογραφικό και ταυτοτικό απολογισμό που ξεκίνησε το 2013 και διήρκεσε περίπου δύο χρόνια. Με εκκίνηση τον πλέον θαμμένο ποταμό Κηφισό, η ερευνήτρια πραγματοποίησε στην ευρύτερη περιοχή μια σειρά από επιτόπιες έρευνες, τα αποτελέσματα της οποίας συνέθεσε με το ατομικό βίωμα, τις αναμνήσεις από την οικογένειά της και επένδυσε με «λοξές» φωτογραφικές καταγραφές υπό το φως μιας λαογραφικής και ευρύτερα πολιτισμικής θεώρησης.