Χώρος και εξέγερση

Η ιδέα για τη συλλογή ξεκίνησε στα τέλη του 2Ο11 και η πρώτη επιλογή των κειμένων, τα οποία την απαρτίζουν, ολοκληρώθηκε μερικούς μήνες μετά. Εκείνη την περίοδο μία πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές βρέθηκε μαζί στο δρόμο επ’ αφορμή των κινητοποιήσεων ενάντια στα μνημόνια και τη διάρρηξη του μέχρι τότε ισχύοντος κοινωνικού συμβολαίου από πλευράς ελληνικής αστικής τάξης και της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας -δια μέσου ΕΕ και ΔΝΤ- εις βάρος τόσο της εργατικής τάξης όσο και των μικροαστικών, αλλά και μεσοαστικών στρωμάτων. Στην πόλη της Αθήνας, αυτές οι συνεχείς και μαζικές κινητοποιήσεις κατέληγαν στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το κτίριο της Βουλής, όπου σε κάποιο σημείο δέχονταν σχεδιασμένη -και επιτυχημένη- επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής προκειμένου να διαλυθεί το πλήθος. Η επιμονή, από την πλευρά των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, στην επανάληψη της διαμαρτυρίας σε έναν χώρο όπου η καταστολή της αποδείχθηκε δεδομένη και επαναλαμβανόμενη, μας δημιούργησε ορισμένους προβληματισμούς. Αυτοί οι προβληματισμοί μάς οδήγησαν στην αναζήτηση πηγών και αναλύσεων οι οποίες πραγματεύονταν αυτά τα ζητήματα. Τα αποτελέσματα της αναζήτησης αυτής μας κατέστησαν σαφές ότι τα ερωτήματά μας μόνο καινοφανή δεν ήταν. Αντιθέτως, έχουν απασχολήσει τόσο το επαναστατικό κίνημα όσο και επιστημονικές πειθαρχίες ήδη από τον 19ο αιώνα.
Η συλλογή αυτή έρχεται, κατά κάποιον τρόπο, για να συνομιλήσει με ή να αναδείξει τα εξής δύο ζητήματα: το πιο γενικό -αυτό της επαναστατικής στιγμής- και το πιο ειδικό -αυτό του Χώρου σε σχέση με την εξέγερση ή την επανάσταση και κυρίως πώς το αστικό κράτος μεταβάλλει διαρκώς τον χώρο, για να καταστείλει με το μικρότερο πολιτικό και οικονομικό κόστος τις εξεγέρσεις που συμβαίνουν εντός του.