Στον τόμο αυτό παρουσιάζεται μία πρωτότυπη θεατρική δουλειά του Κωνσταντίνου Μπούρα η διαδικασία συγγραφής της οποίας ξεκίνησε το 1994, με την αποφοίτησή του από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπληρώνει και διασκευάζει την “Περικειρομένη”, την κωμωδία του Μένανδρου η οποία σώζεται αποσπασματικά. Η “ιδέα” και πρωτοτυπία έγκειται στο ότι η δράση εκτυλίσσεται στη σκηνή από τους ηθοποιούς, ενώ στο βάθος της σκηνής (ή στο πλάι) τοποθετείται ένας μπερντές Καραγκιοζοπαίχτη, όπου κάθε πρόσωπο του έργου έχει ένα είδωλο πίσω από τον φωτισμένο μπερντέ. Έτσι, κάποιες σκηνές -ή “εικόνες”- του έργου τις “παίζουν” οι φιγούρες του θεάτρου σκιών, δημιουργώντας δύο παράλληλους “χώρους” και κόσμους. “Θέατρο εν θεάτρω” λοιπόν.
Με την ίδια λογική, αποδομήθηκε, ανασυντέθηκε και αναδημιουργήθηκε ο γνωστός “Κύκλος με την Κιμωλία” του Μπέρτολτ Μπρεχτ για παιδικό θέατρο και Καραγκιοζοπαίχτη. Εδώ προστίθεται ακόμα ένα στοιχείο θεατρικότητας: πολλές σκηνές τις αυτοσχεδιάζουν παιδιά με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη δασκάλου τους, τέσσερις ηθοποιοί υποδύονται τους περισσότερους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ένας αφηγητής-Καραγκιοζοπαίχτης “κρατάει” με τη φωνή και τις φιγούρες του όλα τα δευτερεύοντα πρόσωπα, και ενημερώνει το κοινό για την εξέλιξη της πλοκής.
Πιστεύοντας ότι “όλος ο κόσμος είναι ένα θέατρο” κι ότι το θέατρο σκιών είναι η απόληξη ενός θεατρικού είδους το οποίο υπηρέτησε από τη γένεσή του ψυχαγωγικούς, θεολογικούς, παιδαγωγικούς σκοπούς, ο συγγραφέας τολμάει να “δει” αυτά τα δύο κλασικά κείμενα με αιρετικό τρόπο, παίρνοντας μόνο κάποια στοιχεία από το μύθο πάνω στον οποίο βασίζονται. Εξάλλου, η μαθηματική ενασχόληση του Κωνσταντίνου Μπούρα με τις σύγχρονες θεωρίες για τα παράλληλα σύμπαντα, βρίσκει στο πόνημα αυτό τη θεατρική εφαρμογή τους.
Τα δύο αυτά έργα προορίζονται τόσο για την απόλαυση της ανάγνωσης όσο και για τους ανθρώπους του θεάτρου που αναζητούν κάτι προκλητικά νέο.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.