Δικαιοσύνη και επιείκεια

Η προσπάθεια διάσωσης της πολυειδίας και πολλαπλότητας του εμπειρικού οδήγησαν την αριστοτελική θεωρία σε αναλύσεις οι οποίες, παρότι δεν μπορούν να ιδωθούν υπό το πρίσμα του σχετικισμού, ωστόσο χαρακτηρίζονται από υψηλό βαθμό απροσδιοριστίας, ο οποίος όμως παρέχει τη δυνατότητα στις ιδιαίτερες σκοπιές να περιέχονται σε μια ενότητα εντός της πόλεως. Στο ζήτημα της επιείκειας, ο Αριστοτέλης προκαταλαμβάνει σύγχρονες αναλύσεις της φιλοσοφίας του δικαίου. Η επιείκεια αναγνωρίζεται ως επανόρθωμα της φορμαλιστικής ιδιότητας του δικαίου, που προκύπτει από την ανάγκη για την πραγμάτωση της ισονομίας στην πόλη. Στο ίδιο πλαίσιο, ο Αριστοτέλης επεξεργάζεται κανονιστικά το πρόβλημα της φιλίας από την πλευρά της πραγμάτωσης του ιδεώδους της δικαιοσύνης. Η συσχέτιση φιλίας και δικαίου και η αποτύπωση ενός πρώιμου σχεδίου δικαίου των ανταλλαγών αποτελεί διαφωτιστική στιγμή της αριστοτελικής θεωρίας.