Επτά διηγήματα που δεν θα σας νυστάξουν

Τον ανάγκασαν να πλύνει τα πόδια και τον έβαλαν να κοιμηθεί. Μόλις ξάπλωσαν οι γονείς του, ο Θάνος το ‘σκασε αθόρυβα. Πρώτα πέρασε μπροστά από την εκκλησία. Άκαυτη και μεγαλοπρεπής. Η καμπάνα, στο ορθωμένο κωδωνοστάσιο, με απλωμένο το σκοινί, περιμένει την ώρα που ο κανδηλανάφτης θα σημάνει εσπερινό. Ο Θάνος προχώρησε μέσα από ένα στενοσόκακο. Μερικά ροχαλητά πρόδιδαν τους εραστές του μεσημεριάτικου ύπνου. Ο Θάνος θυμήθηκε τις συμβουλές του παπά: “Πρέπει διαρκώς να επαγρυπνούμε, μη μας πιάσουνε στον ύπνο!” “Και να που μας πιάσανε”, σκέφτηκε το παιδί.
Όσο πλησίαζε στο καφενείο, τόσο καμπούριαζε, να μη δίνει στόχο. Βρισκόταν πλέον δίπλα στο καφενείο. Σύρθηκε στη γη. Αυτό το κόλπο το ‘μαθε από μια πολεμική ταινία με τον Τζον Γουέιν. Το κεφάλι του το σήκωσε μόνο όταν έφτασε σ’ ένα σημείο που είχε καλή ορατότητα. Αντίκρισε το κιόσκι του καφενείου. Άκαυτο. Μια παρέα γερμανών τουριστών, μπαϊλντισμένοι από τον ποθητό τους ήλιο, έπιναν μπύρα FIX. Ο Θάνος τους ήξερε από πέρσι. Ο καφετζής ευχόταν να τους έχει και του χρόνου. Ποτέ δεν πήραν ρέστα, αν και ο καφετζής πάντα τους τα έφερνε. Οι Γερμανοί έλεγαν “ντάνκε” και τα άφηναν στο τραπέζι. Κανά δυο τραπέζια μακρύτερα, υπήρχε άλλη μια παρέα από τρεις άνδρες. Φορούσαν μακριά παντελόνια, σε αντίθεση με τους Γερμανούς που φορούσαν σορτς. Ο ένας τους, είχε πολύ βαθιές ρυτίδες.