Γη και νερό

Ο Γουλιέλμος Άμποτ με το μυθιστόρημά του “Γη και νερό” κατέγραψε την εσωτερική ηρωϊκή εποποιία των χανσενικών της Σπίνα-Λόγγας, τον έρωτα ελευθερίας, τη δίψα για ζωή, την εξέγερση εναντίον της μοίρας, τον απελπισμένο αλλά ανυποχώρητο αγώνα για ανθρωπιά, τη συνειδητή και ασυμβίβαστη πάλη εναντίον κάθε είδους καταδαμάζουσας, τυραννικής, αυταρχικής εξουσίας.

(Από τα προλεγόμενα του Κώστα Γεωργουσόπουλου).

Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Σπίνα-Λόγγα, το νησάκι στα βορειανατολικά της Κρήτης, όπου από τις αρχές του αιώνα εξόριζαν τους λεπρούς. Ήρωές του είναι οι άρρωστοι που έζησαν στο Μεσοπόλεμο μέσα στα χαλάσματα του ενετικού φρουρίου σε συνθήκες αθλιότητας. Και η πλοκή του στηρίζεται πάνω στην απόφαση ορισμένων εγκλείστων να δραπετεύσουν.

Μισογκρεμισμένα κτίσματα, στενά κελιά, κεριά που τρεμοσβήνουν, σάρκες μισοφαγωμένες από την καταστροφική αρρώστια. Ο Γ.Ν. Άμποτ χρησιμοποιεί το μακάβριο αυτό περιβάλλον ως συμβολικό τόπο για να αποδώσει μυστικά σκιρτήματα της ανθρώπινης ψυχής.

Οργανωμένοι όπως σε κάθε κοινωνία, οι άνθρωποι της κακορίζικης αυτής πολιτείας εργάζονται, διασκεδάζουν, τσακώνονται, χαίρονται, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και συγχρόνως βιώνουν μιαν εντονότατη εσωτερική ζωή, καθώς διακατέχονται από βιαιότατα συναισθήματα, όπως το πάθος της συνωμοσίας, ο φανατισμός της απόλυτης αυτοθυσίας, ο ύπουλος πειρασμός της προδοσίας ή η απελπισία του ολοκληρωτικού κενού. Οι συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτή την περιχαρακωμένη κοινωνία όπου οι αποδράσεις συνεχώς αποτυγχάνουν, αφορούν ζητήματα που ταλανίζουν ολόκληρο τον τόπο:το πρόβλημα του έθνους, την πορεία της φυλής, το δίκαιο και το άδικο, το καλό και το κακό.

(Από τα προλεγόμενα της Ελισάβετ Κοτζιά).