Γκαρντούνο, στον καιρό της ειρήνης

Υπάρχει ένα χωριό στο Μεξικό που δεν το βρίσκεις στους ταξιδιωτικούς χάρτες.

Οι κάτοικοί του λένε ότι ονομάζεται Γκαρντούνο, στον καιρό της ειρήνης… και Ζαπάτα, στον καιρό του πολέμου.

Το κόμικ “Γκαρντούνο, στον καιρό της ειρήνης”, είναι ταυτόχρονα και ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Μέσα από τις έντονες μαυρόασπρες εικόνες του ο σχεδιαστής και σεναριογράφος του, Φιλίπ Σκουαρτσονί, μας καλεί να αναζητήσουμε -μαζί με τον ήρωά του- τον μεγαλύτερο εγκληματία όλων των εποχών, αυτόν που δολοφονεί 30 εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο. Και τελικά ανακαλύπτουμε ότι αυτός ο δολοφόνος δεν είναι άλλος από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Το κόμικ “Γκαρντούνο, στον καιρό της ειρήνης” είναι ένα καθαρά πολιτικό έργο, ένα έργο πολιτικής παρέμβασης και ταυτόχρονα ένας στοχασμός πάνω στην κατάσταση της ανθρωπότητας στις αρχές του 21ου αιώνα. Ο Φιλίπ Σκουαρτσονί έχει ερωτήματα και θέσεις που δεν διστάζει να τις εκφράσει καθαρά μέσα από ένα σημαντικό έργο τέχνης. Και η βασική του θέση είναι πως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση ισοδυναμεί με πλανητική λεηλασία.

Όμως το “Γκαρντούνο, στον καιρό της ειρήνης” δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ταυτόχρονα και ένα δυνατό σχεδιαστικό έργο, που από τη στιγμή που πρωτοεκδόθηκε (Γαλλία, 2002) αμέσως απέκτησε φανατικούς υποστηρικτές και πολέμιους, διχάζοντας τους κριτικούς.

Γιατί για πρώτη φορά ένας καλλιτέχνης κατάφερε να περιγράψει και να εκφράσει με εξαιρετικό τρόπο τις ελπίδες και τα όνειρα της “γενιάς του Πόρτο Αλέγκρε”. Να μιλήσει στη γλώσσα αυτών που συμμετέχουν στο “κίνημα της Αντιπαγκοσμιοποίησης”, όπως αποκαλείται από τα ΜΜΕ. Να θέσει τα δικά τους ερωτήματα για τη λειτουργία του κόσμου και να αναδείξει πως εκεί που κάποιοι βλέπουν μόνο μια αγορά υπάρχουν άνθρωποι μοναδικοί και αναντικατάστατοι, οι οποίοι δεν οφείλουν να αλεστούν στις “μυλόπετρες της Ιστορίας”. Πάνω από όλα όμως ο Σκουαρτσονί μιλάει από μέσα για αυτούς που αντιστέκονται. Που διαδηλώνουν στο Σιάτλ, στη Γένοβα, στο Γιοχάνεσμπουργκ, στην Αθήνα. Για αυτούς που πιστεύουν ακόμα πως “Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός”.

Το άλμπουμ προλογίζει ο διευθυντής της “Monde Diplomatique” Ιγκνάσιο Ραμονέ.