Η ιστορία του Σωτήρη Κακίση

Αντιλαμβάνομαι λάθος τα ερωτικά, μου φαίνεται πως δεν με σκέφτονται, αλλά με σκέφτονται. Ύστερα, μου φαίνεται πως με σκέφτονται, αλλά δεν θυμώνται ούτε το μικρό μου όνομα. Σωτήρης, Σωτήρης! είμαι εκείνο το παιδί που έκανες σαν τρελή όταν ερχόμουνα, που μετά, όταν ήρθα πια για τα καλά, μ’ άφησες σαν κάκτο και σαν ανεμόσκαλα στο ελικόπτερό σου, σαν Φαντομά. Σωτήρης, Σωτήρης! αυτός που μαυρίζει όπως κι εσύ το καλοκαίρι, αλλά σε άλλο καλοκαίρι, εκείνος δεξιά κι εσύ αριστερά, εγώ απέξω κι εσύ από μέσα, σαν φούρνος, σαν ψάρι.