Η σχεδία του λόγου

Το βαπόρι, εν προκειμένω η σχεδία, συνιστά δομικό σύμβολο της γραφής υποβάλλοντας την έννοια του σχεδιασμού, της συνάντησης αλλά και του μεταιχμιακού χώρου. Τα μελετήματα του βιβλίου συγκλίνουν στη διερεύνηση της ποιητικής του μεταιχμίου, την εστίαση στον τρίτο χώρο (διά), στον διάμεσο, δηλαδή, χώρο των μεταμορφώσεων και των διασταυρώσεων, των εκλεκτικών συγγενειών, των ομοιοτήτων και των διαφορών που συχνά καταλήγουν στον δημιουργικό μετασχηματισμό ή στη γένεση νέων υβριδικών ενίοτε μορφωμάτων (διακειμενικές μεταμορφώσεις, μορφικές μεταρρυθμίσεις, ειδολογικοί και μυθικοί μετασχηματισμοί, διακαλλιτεχνικές συναιρέσεις, διαπολιτισμικές σχέσεις, νέες υβριδικές ταυτότητες, κ.ο.κ.). Η υβριδικότητα διερευνάται αναλογικά σε διαφορετικά πολιτισμικά δεδομένα και παράγεται από τη συγχορδία των τεχνών, τη συναίρεση των μορφών, την επιμειξία των ειδών αλλά νοείται παράλληλα και ως διαίρεση, διχοτόμηση, μεταμόρφωση ή μετασχηματισμός πατρίδων, τόπων και ταυτοτήτων.
Πώς επιτυγχάνεται η κινητικότητα των λογοτεχνικών έργων; Πώς τα λογοτεχνικά έργα αναπτύσσουν απρόσμενες συνδέσεις, οφειλόμενες σε αιτιακές σχέσεις, παράλληλες, λ.χ., ή ανάλογες ιστορικοκοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες ή σε ασυνείδητες αναδύσεις;
Οι εν λόγω μελέτες εστιάζουν σε αισθητικά, ποιητολογικά, υφολογικά, ιδεολογικά ερωτήματα στο λογοτεχνικό πεδίο του 19ου και του 20ού αιώνα.