“Τα είχα βρει σκούρα από τότε που με εγκατέλειψε. Δεν δούλευα πια, δεν έτρωγα πια. Ολημερίς ήμουν ξάπλα στα βρόμικα σεντόνια μου και κολλούσα τις φωτογραφίες, κανονικές και γυμνές, τόσο κοντά στο πρόσωπό μου, που στο τέλος νόμιζα πως έβλεπα τις παστωμένες με μάσκαρα βλεφαρίδες της να κουνιούνται την ώρα που τραβούσα μαλακία”.
Χρονικό ενός παράφορου πάθους, το βιβλίο αυτό είναι εμπνευσμένο από την τρικυμιώδη σχέση του συγγραφέα με τη δεύτερη γυναίκα του, Ανεμαρί Νάουτα.
Ο ήρωας του βιβλίου, γλύπτης όπως ήταν κι ο ίδιος ο Βόλκερς, αναπολεί τη σχέση του με την Όλγα, αφού πια εκείνη έχει φύγει. Σε γλώσσα γλαφυρή και αθυρόστομη για την εποχή, θυμάται και περιγράφει τη ζωή μαζί της.
Ένα βιβλίο ποταμός, λάγνο και σπαρακτικό, σταθμός στην ολλανδική μεταπολεμική λογοτεχνία.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.