Μη ζητάς τίποτε άλλο παρά μόνο θαλπωρή

Κοίτα – ο πρώτος πάγος απλώνεται

στους δρόμους μας το πρωί,

και το αίμα έχει γεύση άγριου λευκάγκαθου

ενώ στα χείλη απόμεινε ίχνος

φιλιού, σαν μικρή πληγή∙

κοίτα, πόσο φθαρμένες είναι οι τσέπες

από τα χέρια με τα δερμάτινα γάντια,

κοίτα πώς ξεχνιούνται όλες οι δικές σου

επιπόλαιες ενέργειες, και οι κακές συνήθειες∙

πόσο κοντά κοιμούνται τα πουλιά στα κλαδιά,

πόσο γκρίζα φαίνεται η αναπνοή στον αέρα,

καθώς ο ήλιος χαϊδεύει τις στέγες της πόλης,

τις κορυφές των μαύρων δέντρων από πάνω,

και τα κοιμισμένα ψάρια στα αργοκίνητα νερά∙

πώς ο κόσμος σου προσφέρει δώρα –

κρύα μήλα, όψιμα λουλούδια,

ξαφνικά απάνεμα βραδινά

και άλλες χαρές – φάε, πάρε,

κράτα, φύλαξε τη μνήμη του καλοκαιριού∙

καθώς θα ωριμάζει στους πνεύμονες η νέα ζεστασιά,

καθόλου άσχετη, απαλή, αόρατη,

εύθραυστη, σαν ζωντανός μίσχος.

Και όλα όσα σου έχουν συμβεί

ξαφνικά δεν έχουν καμιά σημασία.