Τέλος επισκέψεων
Μ’ άφησες πια.
Οι επισκέψεις σου αραίωσαν
ως το μηδέν.
Σκοτείνιασαν τα ρήματά σου,
το βλέμμα σου απανθρακωμένο,
το τακερό ως πριν.
Στρώνω τραπέζι,
τροχίζω το μολύβι
στην πέτρα της αναμονής,
καλό κρασί θερμαίνει το γυαλί,
τέλος παγώνει ορφανό.
Άργησες.
Καν δεν ήρθες.
Μάλλον θα το ‘νιωσες πώς πια
σε προσκαλεί η πεινασμένη ανάγκη
κι όχι η έφηβη αυτοπεποίθηση
πώς όλα λέξεις
και όλα ξαναγίνονται αποξαρχής.
Και στράφηκες αλλού
με τη φαρμακερή παραμυθία σου.
Δεν σου κρατώ κακία.
Έξω απ το πάθος πια,
όμορφα ηττημένος,
μετρώ τα πράγματα
με τη δικαιοσύνη της παραδοχής.
Έτσι ήταν γραμμένο
κι έτσι γράφτηκε.
Να μου δοθεί ως την εξάντληση
των λογισμών μου δέσποινα ανεξάντλητη.
Είμαστε τα ταξίδια που αρνηθήκαμε.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.