Σκοτεινά όπως ο τάφος που ο φίλος μου κείται

Αρχές Δεκεμβρίου του 1945, ο Malcolm Lowry και η δεύτερη σύζυγός του, Margerie Bonner, ταξίδεψαν αεροπορικώς από το Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας στην Πόλη του Μεξικού. Κατέφθασαν με λεωφορείο στην Κουαρνεβάκα, όπου ο Lowry είχε ζήσει με την πρώτη του σύζυγο, Jan, το 1936 και όπου είχε ξεκινήσει το “Κάτω απ΄το ηφαίστειο”. Στις 16 Ιανουαρίου το ζευγάρι αναχώρησε για την Οαχάκα, όπου ο Lowry ήλπιζε να εντοπίσει έναν Μεξικάνο φίλο από τη περίοδο της πρώτης διαμονής του στη χώρα… Καθ΄ ‘ολη τη διάρκεια του ταξιδιού τόσο ο Lowry όσο και η σύζυγος του κρατούσαν σημειώσεις – διάλογους, περιγραφές, αντίγραφα των πινακίδων που συναντούσαν στη διαδρομή, κάθε είδους σκόρπιες παρατηρήσεις… Μετά την επιστροφή τους στον Καναδά, ο Lowry διέτρεξε τις σημειώσεις από το ταξίδι στο Μεξικό και αναφωνώντας “Μα το θεό, έχουμε ένα μυθιστόρημα εδώ πέρα!” ξεκίνησε τη δουλειά: το “Σκοτεινά όπως ο τάφος που ο φίλος μου κείται” είναι το αποτέλεσμα που προέκυψε.

“Κοίτα, τα κατάφερα, μεταμόρφωσα μόνος μου τη ζωή μέσα-στο-θάνατο σε ζωή, κι όχι μόνο αυτό άλλα θα κάνω τούτη τη ζωή-μέσα-στο-θάνατο να πληρώσει και για το μέλλον και μάλιστα τοις μετρητοίς, επέστρεψα για να σου αποδείξω πως κάθε ώρα, κάθε στιγμή της μέθης μου, του διαρκούς θανάτου μου, είχε τη αξία της: δεν υπάρχει ούτε καν η σκουριά ακόμη κι απ’ τις χειρότερες από εκείνες τις ώρες, ούτε καν μία σταγόνα μεσκάλ που δεν την μετέτρεψα σε καθαρό χρυσάφι, ούτε ένα ποτό που δεν το έκανα τραγούδι”.