Το παραμιλητό των σκοτεινών Θεών

“Δέκατη έκτη νύχτα”

Θα με βρεις/

Στο αναφιλητό της φωτιάς/

Στις πηγές της βροχής/

Στην ορχήστρα του ορίζοντα/

Στους σιτοβολώνες των χεριών σου/

Στα σπίτια των ματιών σου/

Γιατί μου έταξες δυο χείλη από πανσέληνο.

Όμως/

Και στην αλισάχνη του πόνου που σκεπάζει τις στέγες/

Στους δρόμους που δεν λένε να δεθούν στο έδαφος/

Στην ολονυκτία της σιωπής/

Στις άγκυρες που καρφώνονται στο βυθό της κόλασης/

Γιατί με τραβούν οι μαγνήτες της ερήμου. […] (από τη σελ. 34 του βιβλίου)