Ο Τζαννετάκης ήταν μια ιδιότυπη περίπτωση. Από την αρχή έως το τέλος της πολιτικής του δράσης παρέμεινε ενταγμένος αλλά και σε σημαντικό βαθμό αυτόνομος μέσα στον πολιτικό του χώρο. Μολονότι ανέλαβε το αξίωμα του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, αφήνοντας ευκρινές το αποτύπωμά του στην εξέλιξη της ελληνικής πολιτικής σε πολλά επίπεδα, δεν υπήρξε αρχηγός ενός κόμματος, μικρού ή μεγάλου, ορισμένος στη δημόσια συνείδηση ως ένας από τους ηγέτες που καθορίζουν αποφασιστικά την πορεία της χώρας. Αν και μέλος μιας οικογένειας με αξιομνημόνευτη παράδοση και έντονη συμμετοχή στην ελληνική ιστορία, υπήρξε άνθρωπος χαμηλών τόνων και ιδιαίτερης σεμνότητας, χωρίς να επιζητήσει την επικοινωνιακή ανάδειξη, η οποία θα τον καθιστούσε “σύμβολο” και ως εκ τούτου ελκυστικό αντικείμενο μελέτης.
Επιπλέον, ο Τζαννετάκης ήταν παράλληλα ένας άνθρωπος του πνεύματος και του πολιτισμού, ο οποίος ασχολήθηκε με δύσκολα ζητήματα πριν ακόμη από την είσοδό του στην πολιτική, κινητοποιημένος από μια θεμελιώδη ανάγκη της συνέπειας μεταξύ της πνευματικής αναζήτησης και της πράξης, επιζητώντας πάντοτε την προβολή του πολιτιστικού προσώπου της Ελλάδας με συνειδητότητα, με σεμνότητα και ηρεμία, με τρόπο φυσικό, αβίαστο και γι’ αυτό πειστικό. Με έναν τρόπο, τελικά, που προσεκτικά και συστηματικά αποφεύγει τους παροξυσμούς που απαξιώνουν την πνευματική παράδοση του τόπου. Από πολλές απόψεις, επομένως, επρόκειτο για μια ιδιάζουσα περίπτωση και ως τέτοια μελετάται στο ανά χείρας έργο. Έχουμε επίγνωση ότι αποτιμούμε την εξαίρεση, όχι τον κανόνα, αλλά ταυτόχρονα είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή η δημιουργικότητα, η αυτοσυνειδησία, δεν αφορά μόνον τον Τζαννή Τζαννετάκη, γιατί, μέσω αυτού, εκπροσωπεί πολλούς ανθρώπους αυτής της χώρας.
από την Εισαγωγή των Άγγελου Δεληβορριά και Ευάνθη Χατζηβασιλείου
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.