Υπόθεση μπεστ-σέλλερ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μέ ποιό τρόπο θά σᾶς βοηθοῦσε τό γράψιμο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μά ξέρετε… ἐγώ εἶχα ἕνα σχέδιο. Ἤθελα νά γράψουμε τό βιβλίο ὅλοι μαζί. Ἐντάξει, ἐγώ εἶχα τήν ἰδέα αὐτῆς τῆς Ἱστορίας ἀλλά θά μποροῦσαν κι οἱ ἄλλοι νά τσοντάρουν, ἀκριβῶς ὅπως ὅταν δέν εἴχαμε λεφτά καί βάζαμε ὅλοι μαζί κάτι. Κανείς δέν ἐνδιαφέρθηκε καί τελικά τό ἔγραψα μόνος μου. Δέν συζητήσαμε κἄν γιά τό βιβλίο, γιά τό πώς θά γράφαμε αὐτή τήν ἱστορία. Ἡ μόνη συζήτηση πού ἔγινε ἦταν ὅταν τό τελείωσα, ὅλοι ἔπεσαν πάνω μου καί μέ συμβούλευαν πού νά τό ἐκδώσω, πώς νά τό ἐκδώσω. Ἔγιναν ἐξαντλητικές συζητήσεις. Τό βιβλίο εἶχε γραφτεῖ ὅμως. Δέν ἤξερα τί νά τό κάνω. Αἰσθανόμουν ὅτι δέν εἶχε γραφτεῖ ποτέ, ὅτι δέν ὑπῆρχε. Τελικά τό πῆρε ἡ “Φράση”. Ἀπό τότε προσπαθῶ νά καταλάβω αὐτή τήν περίεργη ἰσότητα, γράφω ἴσον ἐκδίδω. Πιστέυω ὅτι ὅλος ὁ κόσμος γράφει, ἀλλά οἱ μόνοι πού τό καταλαβαίνουν εἶναι αὐτοί πού ἐκδίδουν. Οἱ ἄλλοι νομίζουν ὅτι δέν ἔχουν γράψει ποτέ στή ζωή τους ἐνῷ γράφουν συνέχεια, γράμματα, σημειώματα, χιλιάδες πράγματα. Οἱ μόνοι πού γράφουν πραγματικά εἶναι οἱ ἐκδότες. Ἐμένα αὐτό ἦταν τό πρόβλημά μου, νά βρω ἕνα ἐκδότη πού νά ξέρει νά γράφει, δηλαδή νά κάνει καλά τή δουλειά του. Ἐπειδή ὁ ἐκδότης ἦταν μιά παλιά φίλη, τά πράγματα μπερδεύτηκαν.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εἴχατε πολύ καλές κριτικές.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δέν πειράζει.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Γράφτηκε ὅτι αὐτό τό βιβλίο ἦταν τό πρῶτο πού ἐκπροσωποῦσε τή γενιά τοῦ ’80.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σωστό; Λάθος; Πρέπει νά ρωτήσουμε τό βιβλίο. Ἀλλά τό βιβλίο δέν μπορεῖ νά μιλήσει πιά, ἔχει μπεῖ στίς βιβλιοθῆκες καί κοιμᾶται ἥσυχο. Μόνο ἐσεῖς μιλᾶτε κι ἐγώ, προσπαθοῦμε ἀπεγνωσμένα νά ξυπνήσουμε τό βιβλίο. Δέν ξέρω ἂν ἐσεῖς θά τά καταφέρετε, ἐγώ ἀπέτυχα μιά γιά πάντα ἀφοῦ τό ἔγραψα καί τελείωσε. Ὅλα τελείωσαν. Ξέρετε, τώρα ζῶ μόνος μου. Ἴσως ἡ “Φράση” μου ζητήσει κάτι ἄλλο τώρα, ἄν καί δέν ἔχω καμία ὄρεξη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δέν ἔχετε κανένα σχέδιο γιά τό μέλλον;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φαντάζομαι ὅτι μέ προσλαμβάνει ἕνα φωνητικό τρίο σόουλ γιά νά ρυθμίζω τούς φωτισμούς. Πότε πότε ἔρχονται καί μοῦ ζητᾶνε τή γνώμη μου γιά τούς στίχους, ἄν εἶναι ἀρκετά ἐμπορικοί, ἀκόμα πιό σπάνια μέ ρωτᾶνε γιά τίς φωνές. Ἀπαντάω μέ εὐσυνειδησία καί ξαναγυρίζω στή δουλειά μου. Εἶναι ἕνα πρόβλημα ἐπιβίωσης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Καί ἡ λογοτεχνία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δέν θά ἔπρεπε νά μιλᾶμε γιά λογοτεχνία, ἀλλά γιά ἐκδόσεις. Αὐτό μετράει σήμερα. Ὑπῆρχε, λοιπόν, μιά φορά καί ἕναν καιρό ἡ λογοτεχνία, κι ὅλα τά ἄλλα ἦταν τό περίττωμά της, ἡ γεωγραφία ἦταν τό περίττωμα τοῦ Ἰουλίου Βέρν. Μόλις ὁ Βέρν ταξίδεψε, βγῆκε ἀπό τό σπίτι του καί πῆρε τό ἀεροπλάνο, ἄρχισε ἡ ἀντίστροφη πορεία.