Ο πύργος

«Ήταν αργά το βράδυ όταν έφτασε ο Κ. Το χωριό ήταν βυθισμένο στο χιόνι. Ο λόφος του Πύργου δε φαινόταν, καταχνιά και σκοτάδι τον τύλιγαν από παντού, κι ούτε ένα αμυδρό φωτάκι δεν έδειχνε ότι εκεί υπήρχε ο μεγάλος Πύργος. Ο Κ. στάθηκε κάμποση ώρα στη ξύλινη γέφυρα, που οδηγεί απ’ τη δημοσιά στο χωριό, με το βλέμμα του ψηλά, στο απατηλό κενό».
Το μυθιστόρημα Ο Πύργος αρχίζει με μια σειρά από αινίγματα: γιατί έρχεται ο Κ. στο χωριό, γιατί θέλει να φτάσει οπωσδήποτε στον Πύργο και γιατί τα πάντα και οι πάντες φαίνεται να συνωμοτούν εναντίον του; Αντί να δώσει προοδευτικά απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα ο Κάφκα θέτει υπό αμφισβήτηση κάθε δεδομένο και κάθε πληροφορία που αποκαλύπτεται στην πορεία του έργου, δημιουργεί αντιφάσεις, συσκοτίζει τα γεγονότα. Την κάτοψη της αφήγησης, την οποία έχει καλύψει με μυστήριο, καλείται να την ανακατασκευάσει ο αναγνώστης σε μια αέναη διαδικασία έτσι διαλύεται η συνήθης στατική δυαδική σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, παραγωγικής και προσληπτικής πράξης. Όποιος θέλει να αποκρυπτογραφήσει το κείμενο του Κάφκα και να συμπληρώσει τα «κενά» του, πρέπει να λάβει μέρος ενεργά στο παιχνίδι.