Τα τελευταία χρόνια, η σεξουαλική βία έχει τραβήξει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης, χάρη στη γενναιότητα των επιζωσών που μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Όμως, δυστυχώς, η κυρίαρχη δημόσια σφαίρα συνήθως αναπαράγει τις καταγγελίες τους με τρόπο που εμποδίζει τη σωστή κατανόηση των αιτιών, δίνοντας υπερβολική έμφαση στην ατομική ευθύνη ή κατηγορώντας τις μειονοτικές κουλτούρες.
Σε αυτό το δυνατό και πρωτότυπο βιβλίο, η Λίντα Μαρτίν Άλκοφ επιδιώκει να διορθώσει την παραπλανητική γλώσσα της δημόσιας συζήτησης γύρω από τον βιασμό και τη σεξουαλική βία, επιμένοντας στη σύνθετη φύση των εμπειριών μας. Οι επιζώσες έχουν πράγματι πυροδοτήσει κινήματα όπως το #MeToo, όταν όμως τα λόγια τους εισέρχονται στη δημόσια αρένα, γίνονται συχνά αντικείμενο χειραγώγησης και ερμηνείας, κι έτσι υποσκάπτεται η δυνητική αποτελεσματικότητά τους. Αντί να υποθέτουμε ότι όλες οι εμπειρίες σεξουαλικής βίας είναι καθολικές, οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία τα τοπικά και προσωπικά συμφραζόμενα –να θέτουμε ερωτήματα σχετικά με το ποιο άτομο μιλάει και υπό ποιες συνθήκες–, καθώς τα συμφραζόμενα αυτά επηρεάζουν την πρόσληψη και κατανόηση των διαμαρτυριών των ακτιβιστριών και των επιζωσών.
Το βιβλίο της Άλκοφ προτείνει νέα θεωρητικά και διανοητικά εργαλεία για να σκεφτούμε τον βιασμό και τη σεξουαλική βία, διατηρώντας πάντα στο επίκεντρο της ανάλυσης τις επιζώσες – σε αντίθεση με άλλα παραδείγματα που στρέφουν τη συζήτηση σε άλλες ατζέντες.
«Η Λίντα Άλκοφ επιμένει στην ανάγκη για μια φιλοσοφική ανάλυση της σεξουαλικής παραβίασης που αρνείται να μετριάσει την πολιτική και κοινωνική πολυπλοκότητα του ζητήματος. Το βιβλίο της αποτελεί μια σημαντική και απαραίτητη συνεισφορά στη θεωρητική συζήτηση γύρω από ένα πολύ πιεστικό κοινωνικό πρόβλημα».
Αν Κέιχιλ, Πανεπιστήμιο Ίλον
