Ναυάγιο με θεατή

Το θαλασσινό ταξίδι υπήρξε πάντοτε μια απόπειρα υπέρβασης του περιορισμένου και κλειστού βίου του ανθρώπου. Τη θάλασσα όμως την κυβερνούν απρόβλεπτες δυνάμεις και το ναυάγιο είναι ένα ενδεχόμενο που αντιμετωπίζει κάθε ταξιδιώτης. Ο Χανς Μπλούμενμπεργκ, σε μία από τις παραδειγματικές μελέτες του για τις θεμελιώδεις μεταφορές της σκέψης, μελετά την εικόνα του ναυαγίου και του θεατή του ως μεταφορά για την ανθρώπινη ύπαρξη. Διερευνά τη θέση του ναυαγού αλλά και την αισθητική και την ηθική του θεατή του ναυαγίου, ξεκινώντας από την ποίηση της αρχαιότητας και παρακολουθώντας τις μεταμορφώσεις της μεταφοράς στον Μονταίν, τον Βολταίρο, τον Γκαίτε, τον Σοπενχάουερ, τον Νίτσε και τον Μπούρκχαρτ. Στο μικρό δοκίμιο “Ενόψει μιας θεωρίας της μη εννοιακότητας”, ο Μπλούμενμπεργκ αναλύει τη λειτουργία των μεταφορών στη γλώσσα της φιλοσοφίας.