Το κόκκινο δέντρο

Μερικές φορές οι μέρες ξεκινούν χωρίς καμιά προσδοκία…

«Το κόκκινο δέντρο» είναι ένα εικονογραφημένο βιβλίο, με λιγοστό κείμενο, που διηγείται την ιστορία ενός κοκκινομάλλικου κοριτσιού που περιπλανιέται σε ονειρικά τοπία, σε φανταστικές τοποθεσίες με μυθικά πλάσματα, σε χρωματιστές δυστοπίες και απίθανες καταστάσεις. Βυθισμένο στα συναισθήματά του, τα παρατηρεί, τα γεύεται, τα αγγίζει και τα αφουγκράζεται προχωρώντας σε μια πορεία που θα τερματίσει με μια έκρηξη χαράς μπροστά σ’ ένα «Κόκκινο δέντρο».
Πρόκειται για μια ιστορία που απαρτίζεται από μια σειρά από ξεχωριστούς φανταστικούς κόσμους, αυτόνομες εικόνες που καλούν τους αναγνώστες να σχεδιάσουν τη δική τους αφήγηση, απουσία οποιασδήποτε επεξήγησης. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο δημιουργός «η κεντρική ιδέα του βιβλίου βασίζεται στην παρόρμηση των παιδιών, αλλά και των ενηλίκων να περιγράψουν τα συναισθήματά τους χρησιμοποιώντας μεταφορές: Τέρατα, καταιγίδες, φωτεινοί ήλιοι, ουράνια τόξα κ.λπ. Προχωρώντας πέρα από τα κλισέ, ήθελα να ζωγραφίσω εικόνες που θα διερευνούσαν περαιτέρω τις εκφραστικές δυνατότητες αυτού του είδους κοινής φαντασίας, που θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα παράξενο και οικείο. Ένα ανώνυμο νεαρό κορίτσι εμφανίζεται σε κάθε εικόνα σε ένα σημείο παρατήρησης του εαυτού. Περνά αβοήθητη από πολλές σκοτεινές στιγμές, αλλά τελικά βρίσκει κάτι ελπιδοφόρο στο τέλος του ταξιδιού της».
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και συχνά χρησιμοποιείται ως «εργαλείο» από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας για να προσεγγίσουν την παιδική μελαγχολία και την κατάθλιψη, αλλά και άλλες ψυχικές καταστάσεις. Στις σελίδες του επίσης ανατρέχουν ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές όταν δουλεύουν με άτομα που έχουν εκδηλώσει αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Παρά το βαρύ φορτίο που κουβαλά το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως ένα δυσάρεστο ανάγνωσμα. Η ομορφιά των εικόνων και η πρόκληση της αφήγησης μάς παρασύρουν σε έναν κόσμο ονειρικό όπου κυβερνά η φαντασία.
Δεν υπάρχει γραμμική αφήγηση. Ο αναγνώστης μπορεί να ανοίξει το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα, να μείνει σε αυτήν όσο το επιθυμεί και να συνεχίσει, χωρίς απαραίτητα να στοχεύει στο τέλος, μπροστά ή πίσω στις υπόλοιπες σελίδες.