Κάτω από το ηφαίστειο

Το “Κάτω από το ηφαίστειο” δεν είναι μόνο το κορυφαίο έργο του Μάλκολμ Λόουρυ, αλλά κι ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Οι κριτικοί το έχουν κατατάξει ανάμεσα στα δέκα σημαντικά βιβλία που παρουσιάζονται στη διάρκεια ενός αιώνα. Άλλοι το είδαν σαν “ένα ποίημα” κι άλλοι σαν “μια μουσική σύνθεση”. Ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτήρισε σαν “μια μεθυσμένη Θεία Κωμωδία”. Σίγουρα πρόκειται για ένα έργο πολύ “πυκνό”, ιδιοφυές, περίεργο και μοναδικό. Διαβάζοντας -και ξαναδιαβάζοντας- το “Κάτω από το ηφαίστειο” γίνεσαι φανατικός “πιστός” ή φανατικός αρνητής του Μ. Λόουρυ: μια μέση άποψη, πάντως, αποκλείεται.
Με την πρώτη ματιά, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και το αλκοόλ. Ο βασικός του ήρωας, ο Πρόξενος Τζόφρεϋ Φέρμιν έχει όλη τη σκοτεινή γοητεία των μεγάλων “καταραμένων” της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Χώρος του έργου: το Μεξικό. Και περιρρέουσα ατμόσφαιρα: “η πάντα παρούσα, άγρυπνη θλίψη του παλιού Μεξικού”. Όσο για το χρόνο, ολόκληρο το έργο -ολόκληρη η ζωή- εκτυλίσσεται την Ημέρα της Γιορτής των Νεκρών.
Έχει τονιστεί με επιμονή πως το “Κάτω από το ηφαίστειο” είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάζεται και να ξαναδιαβάζεται. Γιατί κάθε καινούρια ανάγνωση φέρνει στην επιφάνεια κι ένα καινούριο μυθιστόρημα, κρυμμένο στη σκιά του προηγούμενου. Κι ίσως πίσω από όλα αυτά τα μυθιστορήματα, να κρύβεται ακόμα ένα, το τελευταίο, το καθαρά ερμητικό: η σύγχρονη Καββάλα.