Θεωρώ τις φωτογραφίες ίχνη πραγματικότητας. Αποσπάσματα, μεταμορφώσεις που μεταφέρουν πληροφορίες με μη γραμμικό τρόπο. Επεκτείνουν την αντίληψη μας, αποτελούν μία πραγματικότητα δευτέρου βαθμού παρούσα με στενότερο αλλά πιο δραματικό τρόπο (Susan Sontag). Κατά τον Walter Benjamin, αναγνωρίζουμε σε αυτές, εικόνες του ασυνειδήτου μας.
Εδώ και πολλά χρόνια, ανάμεσα σε όσα φωτογραφίζω, συλλέγω εικόνες που φαινομενικά δεν έχουν συγκεκριμένη θεματική ούτε εντάσσονται σε ομάδες με κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Μελετώντας τις όμως καλύτερα, παρά το ότι δεν μπορώ να τις εξηγήσω λογικά, μπορώ να αντιληφθώ τις συγγένειές τους όσον αφορά, όχι τόσο την εξωτερική τους μορφή, όσο την αίσθηση που μεταδίδουν. Ανεξάρτητα από το αν είναι φωτογραφίες εξωτερικού ή εσωτερικού χώρου, αντικειμένων, κατασκευών ή ανθρώπινων μορφών, μεταφέρουν κάτι συμβολικό, λανθάνον, υπόρρητο, μία παρουσία που δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί με λέξεις. Αναδεικνύουν όψεις του κόσμου που η απευθείας όραση παραβλέπει. (Από την έκδοση)
I consider photographs to be traces of reality. Fragments, transformations that convey information in a non-linear mode. They are expanding our perception, they constitute a reality in the second degree, narrower but more dramatic (Susan Sontag). According to Walter Benjamin, in them we recognize images of our unconscious.
For many years, among what I choose to shoot, Ι collect images that seemingly do not correspond to a specific subject, nor do they form a unity distinguished by external similarities. But after a more thorough observation, I become able to apprehend their affinities in the sensation they transmit, regardless of their external form. Regardless of whether they are images of external or internal space, still life, structures or human forms, they do carry a somewhat symbolic, latent, submissive element, a presence that cannot be easily conveyed in words. They bring out aspects of the world that direct vision overlooks.
