Εγώ, η πουτάνα του Ρέμπραντ

Λέγεται Χέντρικγε Στόφελς. Είναι είκοσι χρόνων και μόλις έφτασε από το χωριό της στο Άμστερνταμ για να εργαστεί ως υπηρέτρια στο σπίτι του διάσημου ζωγράφου Ρέμπραντ. Ήσυχη, αθόρυβη, παρατηρεί. Μέσ’ απ’ το αθώο βλέμμα της γνωρίζουμε μια πόλη που ευημερεί, με τους πλούσιους εμπόρους της, τους υποκριτές προύχοντές της, το λαό με τις προλήψεις του, αλλά και το φόβο του πολέμου και της πανούκλας που αποδεκατίζει τον πληθυσμό. Γνωρίζουμε όμως και το βασανισμένο ζωγράφο, που έπειτα από εφτά χρόνια πενθεί ακόμα το χαμό της γυναίκας του. Ο Ρέμπραντ είναι σαράντα τριών χρόνων. Η Χέντρικγε γοητεύεται, υποκύπτει στο πάθος, αψηφώντας την κοινή γνώμη και τις θρησκευτικές απαγορεύσεις, γίνεται “η πουτάνα του Ρέμπραντ”. Επί δεκατέσσερα χρόνια θα στηρίξει και θα προστατέψει αυτόν που, χρεοκοπημένος και διωγμένος, μόνο στα πινέλα του μπορεί πια να καταφύγει, θα γίνει η μούσα του και θα εμπνεύσει μερικούς από τους ωραιότερους πίνακές του. Μέσα από την ευαίσθητη και αισθησιακή αφήγηση της Συλβί Ματόν, γνωρίζουμε αυτό το ασυνήθιστο πεπρωμένο μιας ταπεινής γυναίκας, που θυμόμαστε ακόμα χάρη στους πίνακες του Ρέμπραντ, και παράλληλα μια εποχή προκατάληψης και σκοταδισμού, που ωστόσο έδωσε μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στον κόσμο.