“[…] Ο άνθρωπος, παρότι το δεινότερον (από τα δεινά) είναι αδύναμο ον.
Άγεται και φέρεται από τις τράπεζες. Τρίβει τα χέρια του όταν τον δανείζουν, πανικοβάλλεται όμως στην ιδέα και μόνο της “καταστροφής” του. Έλκεται απ’ το οργανωμένο τού εγκλήματός τους.
Και τις φαντασιώνεται ως κάτι το αναπότρεπτο, και τις προσκυνά ως κάτι το μόνο νόμιμο, και τις ανέχεται ως τον “φυσιολογικό” μονόδρομο -ίσως και τον μοναδικό του Άτόμου.
Πρόκειται, ασφαλώς, για την ασήμαντη παράπλευρη απώλεια του… αγωνιστή της δημοκρατίας -τίποτα δημοκρατικότερον από μία τράπεζα. Κάπως έτσι τα αδειοδοτημένα εκ της πλειοψηφίας εκτροφεία, όχι απλώς μιας κρίσεως, αλλά κυρίως της ύβρεως, συνεχίζουν ακαταμάχητα”.
Περιεχόμενα:
– Μέρος πρώτο: Το χρήμα
– Μέρος δεύτερο: Η Ελλάδα
– Μέρος τρίτο: Το κράτος
– Μέρος τέταρτο: Η εργασία
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.