Με άφιλτρα και ούζα

Η δεκαετία του ’90 ήταν η εποχή που ως έφηβος, μεγαλωμένος σε χωριό αν και δίπλα στην Αθήνα, σε μια άκρως συντηρητική οικογένεια, όπου ο πιο “επαναστάτης” τελείωσε τα ‘επαναστατικά” του καθήκοντα ψηφίζοντας ΠΑ.ΣΟ.Κ., έψαχνα ποιος είμαι και τι με τραβάει. Μιλάω για την εποχή ’93- ’98, τότε που γύρω στο ’95, ξεκλείδωνα το στόμα μου για ερωτικά φιλιά, λέξεις, αλκοόλ και μπάφους. Έκτοτε, φοιτητικό πέρασμα από Πάτρα, γνωριμίες της στιγμής, έρωτες μοιραίοι και παραισθητικοί, μετά Αθήνα, σχολή δημοσιογραφίας, αλητείες πιώματα κι εφημερίδες, και τούμπαλιν, και μέχρι σήμερα το παλεύω, ως σωτηρία, κουβεντιάζοντας και συντηρώντας την κακή μου φήμη, που ’λεγε κι ο Λαπαθιώτης. Στο ανά χείρας τομίδιο, ενδεικτικά: Φώτης Πα-παδόπουλος, Πάολα, Γιώργος Χρηστέας, Σωτήρης Παστάκας, Χρήστος Ρούσσος, Γιώργος Κορδέλλας, Τέο Ρόμβος, Γιώργος Δάγλας, Δάφνη Χρονοπούλου, Βαγγέλης Κολώνας, Χρήστος Ζυγομαλάς, Γιώργος Πολυχρονίδης και Θόδωρος Μπασιάκος στο επίμετρο. Εβίβα μας…