Μήτρα

Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ

και δε θυµάµαι τίποτα

αλλ’ αφού θες να περιµένω

θα σου πω για τη νύχτα

η νύχτα όλο διατάζει

µόνο να διατάζει ξέρει αυτή

κι η νύχτα

η νύχτα

έχει µεγάλο στόµα για να καταπίνει τα σώµατα

κι εσύ να θες να περιµένω

κι εγώ να κάνω την αναµονή ποτήρι για τη νύχτα

που όλο πληθαίνει και προσθέτει και προστίθεται

τρέχει προσµονή

παίζουν κρυφτό αυτές

η απουσία

(τη βάφει κι η άλλη απλώνει τα µατωµένα ρούχα της)

πάντα καθαρή

δεν έµαθε να λερώνεται

να τραγουδάει µόνο ξέρει αυτή

δεν γράφω στη σειρά

θέλω να κάνω σκουπίδια αµέτρητα

να γεννώ αµέτρητα σκουπίδια

κι αύριο αν θα βρεθούµε

θα ’µαι εξαντληµένη

γιατί το αύριο είναι µακριά