Προς τους νέους

“… πάντες σεις οι κεκτημένοι, γνώσεις, προτερήματα, εάν έχητε καρδίαν, έλθετε σεις και οι περί σας να χρησιμοποιήσητε τας γνώσεις σας και τα προτερήματά σας υπέρ των εχόντων πλείονα ανάγκην αυτών. Μάθετε δε ότι αν έρχησθε ουχί ως κύριοι, αλλ’ ως συμμαχηταί, ουχί όπως κυβερνήσητε, αλλ’ όπως εμπνευσθήτε υπό νέου κόσμου βαίνοντος προς κατάκτησιν του μέλλοντος, ουχί όπως διδάξητε, αλλ’ όπως εννοήσητε τους πόθους των ομάδων, όπως τους μαντεύσητε και τους διατυπώσητε, είτα δε εργασθήτε, ακαμάτως, διηνεκώς και εν όλω τω σφρίγει της νεότητος ίνα εισαγάγητε αυτούς εις την ζωήν, μάθετε ότι τότε, αλλά μόνον τότε, θα ζήσητε ζωήν τελείαν και αληθή, θα ίδητε ότι εκάστη των προσπαθειών, ας καταβάλλετε προς τούτο, φέρει δαψιλείς καρπούς, η δε συναίσθησις της καθιερωθείσης αρμονίας εν μέσω των πράξεών σας και των υπαγορεύσεων της συνειδήσεώς σας, θα σας δώση δυνάμεις, ας ουδέ καν υποπτεύετε πριν…”