Το άσμα της Αννέτ

“Η Αννέτ κόβει βερίκοκα. Τα πράγματα μπορούν να πάνε είτε πολύ καλά, είτε πολύ άσχημα. Θάνατος.
Βασανιστήρια. Βερίκοκα. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Μια ελάχιστη απροσεξία, κάτι ελάχιστο να πάει στραβά, και η Αννέτ θα κατέληγε στο Μονλύκ ή κάπου αλλού να βασανίζεται και να δολοφονείται. Μα όχι, τη στέλνουνε “στην εξοχή”, που ακούγεται σαν αναψυχή, και σε σύγκριση με τη δουλειά της στη Λυόν είναι κάτι σαν διακοπές. Παράλληλα κάποιοι αρμόδιοι εξετάζουν μήπως τυχόν είχε κάποια σχέση με τις συλλήψεις. Γιατί, με μια πρώτη ματιά φαίνεται ύποπτο αν κάποιος δεν πάει σε συνωμοτική συνάντηση και όσοι πάνε συλληφθούν”.

Η αφήγηση της απίστευτης ζωής της της Αννέτ Μπομανουάρ (1923-2022), κόρης μιας πάμφτωχης οικογένειας από τη Βρετάνη. Μέλος της γαλλικής αντίστασης και του κομμουνιστικού κόμματος, έσωσε τη ζωή δύο Εβραιόπουλων παραβαίνοντας τους κανόνες του κόμματος, που άλλωστε το εγκατέλειψε λίγο αργότερα· έγινε γιατρός και σύζυγος στη Μασσαλία, μα εγκατέλειψε τη μεγαλοαστική ζωή της για να γίνει μέλος της αλγερινής αντίστασης· καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλακή, δραπέτευσε στην Τυνησία και αργότερα στην ελεύθερη Αλγερία· έγινε μέλος της κυβέρνησης, πέφτοντας σε δυσμένεια από τη στρατιωτική δικτατορία που την καταζητούσε· δραπέτευσε και κατέφυγε στην Ελβετία· τιμήθηκε ως “Δίκαιη των Εθνών” από το Γιαντ Βασέμ και αγαπήθηκε από μαθήτριες και μαθητές ως ζωντανό παράδειγμα σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια· πρωταγωνίστρια του έπους της Άννε Βέμπερ· ηρωίδα όχι από αίσθηση μεγαλείου, αλλά χρέους, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.