Ο τρίτος δειπνοσοφιστής

[…] Ως βιβλίο, ο “Τρίτος Δειπνοσοφιστής” είναι μια απόπειρα να ειπωθούν τα ίδια, και αιωνίως επαναλαμβανόμενα, πράγματα, με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει πράγματι και μια άλλη μικρή καινοτομία σ’ αυτό το βιβλίο. Είναι οι συχνές αναφορές σε συγκεκριμένους ανθρώπους, μάγειρες, εστιάτορες και οινοποιούς, για τα έργα των οποίων πρέπει να είμαστε πάντοτε επιφυλακτικοί. Καλές ή κακές, οι επιδόσεις τους δεν είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν οι ίδιες και αύριο. Αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζουν και οι συνθήκες. Σωστότερο, λοιπόν, θα ήταν να διαβασθούν όσες αναφορές γίνονται σ’ αυτούς, όχι ως “μια κριτική”, ούτως ή άλλως εφήμερης ισχύος, του έργου τους, αλλά ως μια “εικονογράφηση” των επιχειρημάτων που προηγούνται. Αυτή ήταν, άλλωστε, και η αρχική μου πρόθεση. Στον “Τρίτο Δειπνοσοφιστή” περιέχονται, αυτούσια, τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό “Κ” της Καθημερινής, από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβριο του 2003, και ένα ακόμη κείμενο, τα “Ηδυπαθή Παίγνια”, που πρωτοδημοσιεύθηκε στο συλλογικό έργο “Χάριν Παιδιάς” από τον Ίκαρο το 2001. Καλοφάγωτα! (από τον πρόλογο του βιβλίου)