Να καλείς σε τέτοια τρομοκρατία, όπως είναι η οργάνωση αποπειρών δολοφονίας, ενάντια σε υπουργούς από μεμονωμένα άτομα, τη στιγμή που οι επαναστάτες δεν έχουν αρκετές δυνάμεις και μέσα για την καθοδήγηση της μάζας που ήδη ξεσηκώνεται, – σημαίνει ότι όχι μόνο διακόπτεις μ’ αυτόν τον τρόπο τη δουλειά μέσα στις μάζες, αλλά προκαλείς άμεσα την αποδιοργάνωση της δουλειάς. Αλήθεια, πόσο καταπληκτικά έξυπνο είναι αυτό: να θυσιάσουμε τη ζωή ενός επαναστάτη, για να εκδικηθούμε τον παλιάνθρωπο υπουργό Σιπιάγκιν για ν’ αντικατασταθεί από τον παλιάνθρωπο υπουργό Πλεβέ, είναι μια μεγάλη δουλειά. Ενώ να ετοιμάζουμε, λόγου χάρη, τη μάζα για μια ένοπλη διαδήλωση είναι μια μικρή δουλειά.(Β. Ι. ΛΕΝΙΝ)
Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από έναν άλλο, παρά τη θέλησή του, να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί «στρατιωτική υπηρεσία», ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Με λίγα λόγια ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σαν υποχρεωτικός κανόνας, το πράγμα αντικαθρεφτίζεται από την ανάποδη στο κεφάλι των αστών νομοθετών, καθώς και στο κεφάλι των οπορτουνιστών σοσιαλιστών: η έννομος τάξη παρουσιάζεται σαν ένα ανεξάρτητο δημιούργημα της δικαιοσύνης και η βία του κράτους σαν μια απλή της συνέπεια, σαν μια κύρωση των νόμων. (ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ)
Η ατομική τρομοκρατία είναι ίσα ίσα απαράδεκτη για μας γιατί ελαττώνει στις μάζες την ίδια την αυτοεκτίμησή τους, τις συμφιλιώνει με τις αδυναμίες τους και προσανατολίζει τα βλέμματα τους όπως και τις ελπίδες τους στην έλευση του μεγάλου εκδικητή, τον απελευθερωτή που θα έρθει μια μέρα και θα εκπληρώσει την αποστολή του. Η απόπειρα, ακόμα κι όταν πετύχει, φέρνει ταραχή στους διευθυντικούς κύκλους: Αυτό εξαρτιέται από τις συγκεκριμένες πολιτικές περιστάσεις. Όπως και να ‘ναι θα μπορούσε να γίνει λόγος μόνο για ταραχή σύντομης διάρκειας. Το καπιταλιστικό κράτος δεν στηρίζεται σε υπουργούς και γι’ αυτό δεν μπορεί να καταστραφεί με τους υπουργούς του. Οι τάξεις που υπηρετεί θα βρίσκουν πάντα άλλους υπηρέτες, όταν ο μηχανισμός παραμένει ανέπαφος και εξακολουθεί να λειτουργεί. Μα η αναταραχή που οι τρομοκρατικές επιθέσεις φέρνουν στην εργατική τάξη είναι πολύ πιο βαθιά. Αν είναι αρκετό να οπλιστεί κανείς με ένα πιστόλι για να φτάσει κάποιος στο σκοπό, σε τι χρησιμεύουν τάχα οι προσπάθειες της πάλης των τάξεων; (ΛΕΟΝ ΤΡΟΤΣΚΥ)
