Η γεωγραφία του νερού

Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα απρόσμενο, απαιτητικό ταξίδι στο Νεπάλ και τη διοικητική περιφέρεια της Ινδίας Σικκίμ, που έγινε το 2004. Δεν είναι ένα τυπικό ταξιδιωτικό αφήγημα, αλλά το παράδοξο μείγμα λεπτομερειών, υποθέσεων, παραδοξοτήτων, ορισμών και ανατροπών των συμβάσεων για το ταξίδι και τους προϊδεασμούς του δυτικού ταξιδιώτη. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι οι δείκτες και οι αποδείξεις ενός μη συμβατικού βλέμματος που εντοπίζει και μεγεθύνει λεπτομέρειες, επενδύει με ιδιότητες τις χωρικές ή συμβολικές τοπογραφίες, διερευνά, αποδεικνύει, δείχνει ή, στο τέλος, υποχωρεί δραματικά μπροστά στις αντιφάσεις και τις ασυμμετρίες μιας μοναχικής περιπέτειας της σκέψης. Στο βιβλίο συνυπάρχουν και συσχετίζονται με τις εικόνες δύο τύποι κειμένου. Η γραμμική αφήγηση, η χρονολογική αναφορά των τόπων, των σχέσεων και των σκέψεων, η μηχανή της αποκάλυψης μιας γραμμής έντασης μεταξύ του βλέμματος του αφηγητή σε εκείνο τον τόπο και της αναπόλησης όσων υπήρχαν και συνέβαλαν, μαζί με τις συναισθηματικές προσθέσεις όσων δεν υπήρχαν αλλά δέθηκαν αυθαίρετα, στον καθορισμό ενός απολαυστικού συνόλου για τον ίδιο το συγγραφέα, τον αφηγητή. Οι σημειακές προσθέσεις μικρών κειμένων-σημειώσεων κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτές οι προσθέσεις συνδυάστηκαν και ενεργοποίησαν τις αποδυναμωμένες ή ανενεργές ιδιότητες των εικόνων, άρπαξαν τη σκέψη, πρόσβαλλαν τα αισθητήρια, απαίτησαν να αποδοθεί ένα μικρό σχόλιο και να ταξιδέψει από τον αφηγητή σε έναν ικανό ακροατή και ύστερα σε έναν άλλο, σε μια ροή που θα κομματιάσει το περιεχόμενο αλλά θα διατηρήσει τον ενθουσιασμό για τους τόπους, για τα ταξίδια, για την κατανόηση του κόσμου μας, για την απάλυνση των φόβων. Το βιβλίο στηρίζεται στην επιθυμία. Ιδιαίτερα σε εκείνο το είδος της επιθυμίας που χαρακτηρίζει τα ταξίδια μιας ομάδας, την αδιάκοπη ανάδυση των σύντομων ή των διαρκών διάλογων, το μοίρασμα των σιωπών και του χρόνου που τη μια στιγμή απλώνεται και σταματάει και την άλλη μικραίνει και επιταχύνεται σέρνοντας άτακτα σπαράγματα. Το βιβλίο στηρίζεται, επίσης, σε ένα ερώτημα, διαρκές και, πιθανώς, χωρίς ακριβή απάντηση. Τι γίνεται με τα αποκτήματα των ταξιδιών; Γιατί συσσωρεύουμε νευρωτικά κομμάτια εικόνων από τα τοπία μέσα στα οποία βρεθήκαμε, μικρές και μεγάλες παράδοξες αναμνήσεις, ακατάστατα μικρά αντικείμενα.