Η βλάβη που προκαλεί ο πόλεμος στους ανθρώπους εκτείνεται πέρα από τις προφανείς καταστροφές του: τον πόνο, το θάνατο, τις υλικές καταστροφές, την υπονόμευση της λειτουργίας του φυσικού, κοινωνικού και ηθικού περιβάλλοντος. Ο πόλεμος αφαιρεί τον έλεγχο της ζωής από τους ίδιους τους ανθρώπους και τους εγκαταλείπει στην τυχαιότητα. Η βλάβη του πολέμου στον ηθικό ιστό της ανθρώπινης ζωής είναι η πλέον επικίνδυνη, η πλέον προσβλητική. Eίναι λοιπόν ποτέ δυνατόν να δικαιολογηθεί η πρόκληση μιας τέτοιας βλάβης; Κι αν πράγματι υπάρχουν δίκαιοι πόλεμοι πώς μπορούμε να αποφύγουμε την καταχρηστική τους επίκληση σε κάποιες περιπτώσεις -επίκληση που τόσο πολύ θυμίζει παπικές συνεγέρσεις σε σταυροφορικές εκστρατείες κατά απίστων;
Το ερώτημα δεν είναι ιδεαλιστικό, αλλά πολύ ρεαλιστικό. Η βία και η αδικία δεν θα εκλείψει, αλλά αντίθετα θα καταστεί ακόμα πιο ανέλεγκτη αν χαθεί η προοπτική της αλληλοσυγκράτησης στη βάση αρχών και κανόνων. Η θεωρία του δικαίου πολέμου χρειάζεται συνεπώς ένα πολιτικό πλαίσιο για να αναλάβει αυτό το βάρος· στην αντίθετη περίπτωση θα είναι σαν ένα εγχειρίδιο ποινικού δικαίου στα χέρια ληστών.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.