Το τέλος του δικομματισμού;

Πρώτη φορά, από το 1974, μια εκλογική αναμέτρηση (2007) ήταν τόσο χαμηλών προσδοκιών για την πλειονότητα των πολιτών. Πρώτη φορά οι Έλληνες ήταν τόσο απαισιόδοξοι για το αύριο. Πρώτη φορά η νέα γενιά δεν είχε τη βεβαιότητα ότι θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Πρώτη φορά δεν υπήρχε διακύβευμα: το 1974 ήταν η εμπέδωση του κοινοβουλευτισμού, το 1981 η αλλαγή, το 1989 η κάθαρση,το 1996 ο εκσυγχρονισμός,το 2000 οι μεγάλοι εθνικοί στόχοι, το 2004 η επανίδρυση του κράτους. Το 2007, τίποτα.

Η υποχώρηση των δύο κομμάτων εξουσίας στις εκλογές του 2007 επανέφερε στο προσκήνιο το φλέγον ζήτημα της ανανέωσης του πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ’ όψιν η δημοσκοπική απογείωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει δύο κείμενα, γραμμένα το πρώτο από τον Τάσο Παππά και το δεύτερο από τον Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη. Οι συγγραφείς, μέσα από μια περιεκτική επισκόπηση της περιόδου από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, και των ζυμώσεων που έχουν συντελεστεί στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, θέτουν το ερώτημα αν όντως επίκειται το τέλος του δικομματισμού στην Ελλάδα.