Έντεκα καλοκαιρινές ιστορίες

Έντεκα ιστορίες με ζωηρούς μεταφυσικούς προβληματισμούς. Ονειροπόλα και μελαγχολικά πρόσωπα κατοικούν στον αινιγματικό, μυθικό σχεδόν κόσμο που επινοείται σε αυτές αφηγήσεις, των οποίων τα γεγονότα πάνε κι έρχονται ανάμεσα στον Βορρά και στον Νότο της Ευρώπης από την δεκαετία του εξήντα μέχρι σήμερα. Συμβολιστικές και αλληγορικές καταστάσεις που αφήνουν άνετα χώρο για να αναπτυχθεί ένα είδος μελαγχολικού, κυνικού στοχασμού και συνάμα μια έντονη νοσταλγία για την απόλαυση, κάτι πολύ σωματικό.
Ανάλαφρο φαινομενικά ανάγνωσμα, αλλά με το βάρος ενός καλοκαιρινού, μεσημεριάτικου ονείρου, από το οποίο ξυπνάς ταραγμένος, ανακάθεσαι στο κρεβάτι και προσπαθείς να το ξεκλειδώσεις. Η φυσική ροή της γραφής σε βάζει σε ένα περιβάλλον ανοίκειο και μυστηριώδες αλλά και ανεξήγητα ελκυστικό. Πολλά τα υποκείμενα στοιχεία από την κεντροευρωπαϊκή κουλτούρα: λογοτεχνία, εικαστικά, μουσική και φυσικά κινηματογράφος και φυσικά κίνηση ιδεών. Παρ’ όλες τις στρώσεις των αισθητικών αυτών καταλοίπων-βιωμάτων ο αναγνώστης των «ιστοριών» μυείται σε έναν κόσμο σκοτεινό, αισθησιακό, πρωτογενή από τον οποίο δεν θέλει να βγει. Εξ’ ου και η χαρά να διαβάζεις αυτά τα μικρά πολυεδρικά ταγιαρισμένα πετράδια αργά αργά, για να μην τελειώσει γρήγορα το ταξίδεμα στα χωράφια αυτού του γνήσιου homme de cinéma, που όψιμα αποφάσισε να δοκιμαστεί ως homme de lettres εφαρμόζοντας στο γράψιμο την πλατιά και βαθιά εμπειρία του από τον κινηματογράφο.