Ποιήματα

Σας χαρίζω ένα φιλί στο μέτωπο απ’ το γαμψό μου ράμφος κουκουβάγιας
Που τώρα διστακτικά ανοίγει, σαν παλιά, ξεφλουδισμένη πόρτα, που τρίζει στο σκοτάδι
Από λεπτό σε λεπτό μια πασχαλιά θα πταρνιστεί, κοιτώντας μέσα στην καρδιά μου
Από στιγμή σε στιγμή οι λέξεις αυτές θα εξατμιστούν, για να γίνουν σχήματα αφηρημένα ζώων και ελπίδων που βλέπουμε στα σύννεφα
Καθώς τώρα νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή να ακουστεί απ’ τα μεγάφωνα του πεπρωμένου η επιούσια λύρα
Η καμωμένη απ’ το χρυσάφι ενός τυφλού, χρώμα της ανατολής
Αιώνια σφυρίχτρα των ανέμων περιμένω, ω περιμένω το σήμα που θα δώσει την εκκίνηση
Για ένα γενναίο βύθισμα στα τριαντάφυλλα χωρίς επιστροφή .