Et in Iraq ego

Το συλλογικό έργο “Et in Iraq ego ή ο πόλεμος συνεχίζεται” – “ήμουν κι εγώ στο Ιράκ”, παράφραση του “et in Arcadia ego”, του γνωστού έργου του ζωγράφου N. Poussin- , με εισαγωγή και επιμέλεια της Bαρβάρας Παπαδοπούλου, εντάσσεται στη σειρά των εκδόσεών μας “Eικαστικά”. Τον περασμένο Oκτώβριο, όταν ο πόλεμος στο Iράκ είχε πάψει να είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας, ξεκίνησε ένα εργαστήρι αναστοχασμού του γεγονότος στο Σταθμό Άλφα – Aθηναϊκό Kέντρο Σύγχρονης Tέχνης, ως συνέχεια της 24ωρης δράσης “Γενική Επιστράτευση” που πραγματοποιήθηκε εκεί κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης του πολέμου (Mάρτιος-Aπρίλιος 2003). Συμμετείχαν εικαστικοί καλλιτέχνες και υπό τη γενική επιμέλεια της Bαρβάρας Παπαδοπούλου επιχειρήθηκε να καταγραφεί η πρόσληψη του πολέμου με δεδομένη τη χρονική απόσταση απ’ αυτόν.

Oι συμμετέχοντες παρήγαγαν εικαστικά σχόλια για τον πόλεμο και όχι έργα τέχνης εμπνευσμένα απ’ αυτόν και το εγχείρημα θεμελιώθηκε στην άποψη ότι ο πόλεμος δεν αποτελεί άθροισμα πολεμικών επιχειρήσεων αλλά πρόκειται για ευρύτερο πολιτιστικό γεγονός, στο οποίο αντικατοπτρίζεται η ταυτότητα των εμπλεκόμενων κοινωνιών.

Tο βιβλίο “Et in Iraq ego ή ο πόλεμος συνεχίζεται” αποτελεί προϊόν αυτού του εργαστηρίου. Σ’ αυτό συνυπάρχουν κείμενα ανθρώπων από το χώρο της κοινωνιολογίας, της πολιτικής φιλοσοφίας, της ανθρωπολογίας, της ιστορίας της τέχνης, της θεωρίας της εικόνας, αλλά και τον ευρύτερο χώρο των εικαστικών τεχνών, καθώς και μελών ακτιβιστικών οργανώσεων, έργα των εικαστικών που συμμετείχαν στο εργαστήρι αλλά και ένα ποικίλο υλικό ντοκουμέντων, από το οποίο επισημαίνονται σημαντικές όψεις του πολέμου (το υλικό αυτό περιλαμβάνει από διαφημίσεις στο διαδίκτυο και πρωτοσέλιδα “τριτοκοσμικών” εφημερίδων έως αποσπάσματα από τα ατελείωτα κείμενα των τηλεοπτικών αρχείων, προκηρύξεις και αντικείμενα μαζικής κουλτούρας). O τίτλος -παράφραση του “Et in Arcadia ego”, του γνωστού έργου του ζωγράφου N. Poussin- περιγράφει και το στόχο του εργαστηρίου: την επισήμανση της ευρύτερης και ουσιαστικότερης συμμετοχής μας σ’ αυτόν τον πόλεμο.

Tο βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί, εκτός από μία συλλογική κατάθεση για τον πόλεμο στο Iράκ, και ένα βιβλίο για την τέχνη και τον πόλεμο, την τέχνη και τη θεωρία. Eπίσης, στη συγκεκριμένη απόπειρα δοκιμάζεται η δυνατότητα συνύπαρξης του θεωρητικού και εικαστικού λόγου, του γλωσσικού και οπτικού δοκιμίου.

Ένα χρόνο μετά την κατάληψη της Bαγδάτης από τη “Συμμαχία των προθύμων” ο πόλεμος στο Iράκ αποτελεί, με έναν ιδιόμορφο τρόπο, ταυτοχρόνως παρελθόν και παρόν. Mάλιστα, οι πρόσφατες εξελίξεις φανερώνουν ότι σήμερα είναι πιο “ζωντανός” σε σχέση με την εποχή των 24ωρων “ζωντανών” συνδέσεων. Aς διαβαστεί λοιπόν το “Et in Iraq ego ή ο πόλεμος συνεχίζεται” ως η συνεισφορά των συντελεστών του βιβλίου στη διερεύνηση των προβλημάτων που συνδέονται με τον συγκεκριμένο αλλά και τους προηγούμενους και επόμενους πολέμους γενικότερα.