Η κωμωδία με πλάνες

Το φαρμάκι απ’ την γκρίνια ζηλιαρογυναίκας
πιο ’ναι θανατερό από σκύλου λυσσασμένου δόντι.
Η κρεβατομουρμούρα σου του χάλαγε τον ύπνο,
κι αυτή ’ν’ η αιτία που πήρε αέρα το μυαλό του.
[…]
Λες πως του εμπόδιζες τα γλέντια με τις γκρίνιες σου:
άμα η γλυκιά η αναψυχή χαθεί, τι άλλο μένει
παρά βαρυθυμιά και μαύρη μελαγχολία,
συγγένισσα της άγριας κι απαρηγόρητης
απελπισιάς, κι απόκοντα λεφούσια μολυσματικά,
αδιαθεσίες χλωμές κι εχθροί της ζωής; Στην τροφή,
στη διασκέδαση και στη ζωογόνα ανάπαψη
άμα ενοχλείται, ζώο ή άνθρωπος, θα τρελαθεί.
Συμπέρασμα: της ζήλιας σου οι παροξυσμοί
τού ’στριψαν τα μυαλά του αντρός σου και τη λογική.