Αναρχικοί και ληστές

“…Αναρχικοί; Όχι, αυτοί οι ανυπόμονοι φιλήδονοι οι οποίοι, ελλείψει του νομίμου εργαλείου το οποίο επιτρέπει “να ζήσεις την ζωή σου” με κάθε ασφάλεια, το κεφαλαίο, κατέφευγαν πάντοτε στο παράνομο εργαλείο, το περίστροφο. Από τους αναρχικούς έχουν μονάχα την ετικέτα…

Για αυτούς επίσης ο πλούτος, ή έστω οι απολαύσεις τις οποίες εξασφαλίζει, όπως και για τους αστούς, τα αδέλφια τους, απετέλεσε τον σκοπό των προσπαθειών τους. Τα μέσα για να τον επιτύχουν; Δεν έχουν σημασία, αρκεί να επιτευχθή…

Από την πλευρά τους, κρατούν λάθος σημαία. Δεν ανήκουν στον Αναρχισμό αλλά στην αστική κοινωνία και μόνο· αυτοί οι αχαλίνωτοι λάγνοι, οι άπληστοι για εύκολες απολαύσεις, για άνετη ζωή, για πολυτέλειες και φαγοπότια, αυτοί οι ατομικιστές είναι τέκνα της κοινωνίας ετούτης, της οποίας θεμέλια λίθος είναι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία…”