Το 24ωρο ενός αναγνώστη

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης και ποιο το ιδανικό βιβλιοπωλείο; Πώς γίνεται κάποιος να αφήνει μισοδιαβασμένα τα πιο αγαπημένα του βιβλία ή να τα διαβάζει από το τέλος προς την αρχή; Υπάρχει ιδανικό μέρος για διάβασμα; Ποιο βιβλίο ενδείκνυται για κάθε τοποθεσία; Υπάρχουν άραγε βιβλία που είναι προτιμότερο να διαβαστούν με άκοπες τις σελίδες τους; Πόσους τόμους περιέχει μια ιδανική βιβλιοθήκη και ποιος είναι ο τέλειος τρόπος να τους ταξινομήσεις μέσα σε αυτήν; Πώς αναγνωρίζουμε έναν αληθινό βιβλιόφιλο και τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δανείζουν βιβλία; Είναι καλύτερο να διαβάζεις γυμνός ή να διαβάζεις ξυπόλυτος; Τι κάνουν οι ντετέκτιβ στα αστυνομικά μυθιστορήματα όταν δεν κάνουν έρευνες; Και σε τι διαφέρει, τελικά, ένας βιβλιόφιλος από έναν βιβλιοφάγο και αυτός ο τελευταίος από έναν βιβλιομανή;

Με τέτοιου είδους ζωτικά ερωτήματα, και άλλα τόσα παρόμοια, καταπιάνεται ο αναγνώστης που “πρωταγωνιστεί” στα τριάντα πέντε δοκίμια του βιβλίου, στην προσπάθειά του να διερευνήσει τη φύση της ανάγνωσης, τις ηδονές που η τέχνη αυτή προσφέρει και τα πάθη που προκαλεί. Διερεύνηση που εξαρχής μετατρέπεται σε ένα απολαυστικό όσο και διδακτικό παιχνίδι, καθώς ο αναγνώστης, πάντα με το μολύβι στο χέρι, μετατοπίζει την προσοχή του διαρκώς από τον έναν συγγραφέα στον άλλο κι από το ένα βιβλίο στο άλλο, ενώ το βλέμμα του αγκαλιάζει ταυτόχρονα την τυπωμένη σελίδα μπροστά του και την κίνηση του κόσμου γύρω του.

Ποια είναι τα πιο αγαπημένα του βιβλία και, κυρίως, πότε προλαβαίνει και τα διαβάζει όλα αυτά;

Χ. Γ.