Η κομμουνιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 είναι, στην κλίμακα του γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, το ξεκίνημα της ζωής. Η επανάσταση του 1917 παραμένει αυτό με αφετηρία το οποίο γνωρίζουμε ότι, σε πείσμα των παροδικών φαινομενικών όψεων, ο κυρίαρχος καπιταλισμός είναι ήδη, και για πάντα, κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Καθήκον μας είναι να κατοικήσουμε σε αυτό το παρελθόν που μας επιβάλλουν, ώστε να οικοδομήσουμε εκεί την πολιτική εστία ενός αληθινού παρόντος, μιας αληθινής ζωής, εκείνης της ζωής που παραμένει στραμμένη προς τη δεύτερη μεταλλαγή, τη μετανεολιθική μεταλλαγή. Έμβλημα αυτού του ζωντανού παρόντος που αντιμάχεται τον θάνατο παραμένει η ρωσική επανάσταση, ένα έμβλημα το οποίο, όσο κι αν φαίνεται ότι ανήκει στο παρελθόν, δεν παύει να είναι, από την πλευρά του, ενάντια στον θάνατο, στραμμένο προς το μέλλον.
Εγκώμιο στις επαναστάσεις· αυτός θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος τού ανά χείρας βιβλίου του Γάλλου φιλοσόφου Αλαίν Μπαντιού.
Εγκώμιο στις επαναστάσεις εν γένει: υπεράσπιση της σημασίας τους για την ανθρώπινη ιστορία, της δυνατότητας και των πρακτικών τους, υπεράσπιση του νήματος της χειραφέτησης που τις συνδέει, του νήματος διεκδίκησης της ισότητας, όπως ορίζει ο Μπαντιού τον στρατηγικό στόχο των συμβάντων τους. Εγκώμιο στις επαναστάσεις όμως και ειδικά: στα δύο καταστατικά επαναστατικά συμβάντα ενός αιώνα που κατακλύζεται από την ανατρεπτική κινητοποίηση των μαζών· εγκώμιο στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και στην κινεζική Πολιτιστική Επανάσταση του 1966.
Με το κείμενο αυτό ο Μπαντιού διατυπώνει μια αναπολογητική υπεράσπιση του ανοιχτού, βίαιου και μετασχηματιστικού χαρακτήρα των επαναστάσεων, λαμβάνοντας έτσι ανοιχτά μέρος στη σφοδρή ιδεολογική μάχη που εξελίσσεται, για να παρέχει στην πλευρά των καταπιεσμένων και του κινήματός τους μια συστηματική αντιμετώπιση της οργανωμένης αναθεωρητικής συκοφάντησης που εξαπολύει εναντίον τους η επίσημη κρατική ιστοριογραφία.
