Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη

Η ανά χείρας μονογραφία αποτελεί μια λεπτομερή και κριτική ιστορική ανάλυση της υιοθέτησης, διάδοσης και εξέλιξης του ελληνικού εθνικισμού στην Κωνσταντινούπολη και του ρόλου που διαδραμάτισε η εθνοκεντρική ηγετική ελίτ της ελληνορθόδοξης κοινότητας στη συγκεκριμένη διαδικασία κατά την τελευταία φάση της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τα πρώτα χρόνια της νεοϊδρυθείσας Δημοκρατίας της Τουρκίας.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται οι επιπτώσεις του ενδοκοινοτικού πολιτικού ανταγωνισμού στις εσωτερικές διεργασίες διοίκησης του ρωμαίικου μιλλέτ, η καταλυτική επίδραση της Μεγάλης Ιδέας, του ελληνικού αλυτρωτισμού αλλά και του Εθνικού Διχασμού στις πολιτικές πρακτικές της κληρικολαϊκής ηγεσίας των Ρωμιών στη διάρκεια της συμμαχικής κατοχής της οθωμανικής πρωτεύουσας (1918-1922) και, τέλος, οι ριζικές αλλαγές που επέφερε η τουρκική κρατική πολιτική οικοδόμησης του έθνους μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (Ιούλιος 1923). Όλα τα παραπάνω καθόρισαν σε σημαντικό βαθμό την συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και διαμόρφωσαν το καθεστώς τους ως εθνικής μειονότητας στην Τουρκία μέχρι σήμερα.